Verkeerde afslag en een beetje schaamte

Soms maak je al eens rare dingen mee. Sommige dingen tarten alle verbeelding en sommige dingen zijn haast te stom voor woorden. De situatie waarin ik belandde vanavond zit ergens tussen beide. Omdat ik morgen een shoot heb, en daarbij strak in het pak wil zitten, is het tijd voor wat lichaamsbeweging! Op korte wandelafstand van mijn appartement is een zwembad. Zulke dingen maken mij gelukkig.

Met mijn badpak al aan, een handdoek, 4 euro en een haarborstel ga ik op stap. Bij het zwembad aangekomen, dien ik ook een badmuts te kopen. Oh. Badmutsen staan niet in mijn zwemwoordenboek, al werd ik er in Parijs ook al mee geconfronteerd. Aangezien de inkom precies mijn meegenomen cash geld bedraagt, en ik geen zin heb om terug te stappen naar het appartement - al is het maar 200 meter – krijg ik de baliemedewerker zo ver om mij een badmuts in bruikleen te geven. Hoe dat gesprek precies verliep, begrijp ik zelf niet zo goed, want hij sprak geen Engels. Anyway, eerste obstakel is al omzeild.

In het binnenzwembad van Hasselt staat duidelijk aangegeven vanaf welke plaats er blootvoets verder gewandeld moet worden, hier is het een beetje gissen. Ik spurt zonder omkijken naar het dichtstbijzijnde omkleedhokje en trek mijn kleren uit. So far so good. Nu het zwembad, en een lockertje voor mijn kleren, vinden. Ik schrijd met snelle passen door de kleedkamergang en het valt mij op dat er beduidend veel schaarsgeklede mannen zijn in deze ruimte. Omdat ik, zoals ik eerder schreef, de godganse dag al begaapt wordt door alles wat geen borsten heeft heb ik er niet meteen erg in. Pas wanneer ik een deur opentrek die volgens mij dient uit te geven op het zwembad ontdek ik dat ik in de mannenkleedkamer terecht ben gekomen. Mijn oog valt op een groepje nóg schaarsgekledener mannen dan de enkelingen die nu grinnikend achter mij staan. In pure paniek maak ik de afgang compleet en wandel ik - met mijn kleren en schoenen nog steeds in de hand - helemaal terug voorbij de halfnaakte mannen, door de mannenkleedkamer.

Onderweg naar buiten zoek ik koortsachtig naar de doorgang voor vrouwen, tot ik een zwembadmedewerker die enkel Italiaans spreekt kan tegenhouden. Hij wijst mij de goede richting uit en even later kan ik mijn pakketje kleren ergens achterlaten en mijn voor de gelegenheid gifgroene badmuts opzetten. Lekker opvallend, terwijl ik nu liefst de verdwijntruc zou doen. 30 baantjes later lever ik het plastic onding weer in en maak ik me snel uit de voeten.