Castings

Om niet achter de feiten aan te lopen, gaf ik gisteren forfait voor één casting. Achteraf hoor ik van Neelle, mijn roommate, dat ze op zoek waren naar een meisje met lang bruin haar. Ik heb er dus goed aan gedaan richting Glamour te trekken en daar een uur aan te schuiven om vervolgens mijn portfolio door twee handen te laten gaan. Op mijn eerste casting van de dag werd de helft van de meisjes al naar huis gestuurd vóor ze het plaats delict betraden. “Too skinny, you can go”, “Too big, sorry, you can go”. Too small, too pale, too tall, too big boobs, … Eerlijk is het wel, en het verkort de wachttijden. Op een gemiddelde casting zie ik in een kwartier 15-25 verschillende meisjes passeren. Als een casting twee uur duurt, ziet de klant om en bij de 200 modellen. Ik ontmoette op deze eerste van de dag een meisje uit Gent - leuk! - en trok een zakelijk deux-pièceke aan. Toen ik een tweede maal het geïmproviseerde omkleedhokje buitenschreed in een lange jurk meende ik goedkeurende geluiden te onderscheiden. Ik moest het kostuumvestje weer aantrekken – zonder onderstuk, dat maakte allemaal niet uit. Er werd wat geduwd aan mijn schouders en gefriemeld ter hoogte van mijn borsten, waarna ik een kordaat twijfelgeluid herkende. Yes, I have shoulders! 

Soms worden er bizarre dingen gevraagd op castings. Zo moest ik woensdag voor een automerk onaangekondigd mijn schouders ontbloten. De aanwezige fotograaf nam close-ups van modellen die, met de rug naar hem gekeerd, in alle elegantie de rechterhand op de linkerschouder plaatsten. Hoe daar uiteindelijk een keuze uit gemaakt ging worden, is mij een raadsel. “Deze hier! Met het moedervlekje op de pink!”? Dan was er nog een casting voor een catalogus shoot die deed denken aan het wachten op een attractie in Disneyland Parijs. Ik wachtte een half uur in de ene gang, dacht dat het bijna aan mij was, sloeg de hoek om en - BAM! - de rij was plotseling verdriedubbeld. Er stonden zo’n 4O modellen, mannen en vrouwen, puffend en geeuwend hun beurt af te wachten. Overal lagen tassen, schoenen, en hoedjes. Ik zag zelfs een kerel met een volgroeide baard en een halfomgebouwde man – deze laatste niet in de modellenrij, maar aan de tafel aan het einde van de rij.