Met mijn 15 kilogram wegende koffer en bijna even zware handbagage kom ik op aeroporto Bergamo – op 60 kilometer van Milano – aan. Mijn kennis van het Italiaans gaat niet verder dan de basisgrammatica en enkele populaire zinnen uit een welbekend boek voor dummies. Zodra ik in Milaan arriveer, ontdek ik waarom de uitspraak “Che bel ragazzo!” in dat lijstje staat. Ik word nagefloten, nageroepen, aangestaard, er laat zelfs iemand zijn gelato vallen. Als geëmancipeerde vrouw mag dat in het Italiaans blijkbaar ook andersom, al heb ik nog geen vrouwen zien fluiten - behalve op een passerende taxi.
Een dik uur nadat ik voet op Italiaanse bodem zette, kom ik aan in het centrum van Milaan. Ik heb er al een mini-citytrip opzitten, want het centrum vinden bleek moeilijker dan gedacht. Al kocht ik een buskaartje op het vliegtuig en werd op mijn vraag “Al centro?” bevestigend geknikt, toch sta ik een kwartier later niet in centrum Milaan, maar in centrum Bergamo. Ik voelde al aan mijn water dat ik niet de juiste richting uitging – de bordjes met “Milano” wezen allemaal de andere richting aan – dus maakte ik een retourtje luchthaven. Met handen, tanden en – echt waar! – enkele perfecte Italiaanse volzinnen maak ik de buschauffeur duidelijk dat ik niet bij vertrek moet zijn, maar bij aankomst. “Centro Milano per favore! Ho un biglietto!”.
Omdat ik nog geen wegenplan van Milaan heb, en niet aan het studiehoofdstuk “vervoer” ben toegekomen, begrijp ik dat er geen metro’s rijden vanuit het centraal station waar de bus mij uitspuwt. Een dag later ontdek ik dat “treni” de letterlijke vertaling is van “metro”, en niet voor “trein”. Vanaf nu kan ik dus van hieruit ook het plaatselijk openbaar vervoer gebruiken. Bij mijn agentschap Major Model Management, maak ik kennis met mijn booker Davide. Hij is poeslief en heeft de typische Italiaanse trekjes. Tussen de paperassen door ontmoet ik mijn versgebakken roommate Neelle, uit München. Een 1 meter 81 grote Russisch uitziende meid met een grappig Engels accent – denk Heidi Klum in Project Catwalk. Net als ik heeft Neelle deelgenomen aan een “Next Topmodel”, die van Duitsland welteverstaan. Ze werd vierde. Het gekke is dat de opnames daar 4 maanden in beslag nemen, bij mijn deelname werd alles in een dikke drie weken gepropt. Fijn ervaringen uitwisselen!
Bij Major Model Management
Geen opmerkingen:
Een reactie posten