Samen met een vaste groep modellen kleedde ik me gemiddeld zo'n 150 keer per dag om, extra drukke dagen buiten beschouwing gelaten. Waar het begrip "vliegend model" tot hiertoe enkel gebruikt werd voor modelbouwvliegtuigjes, volgt hier een nieuwe betekenis van het woord. Aangezien FC70 zijn merken verdeelt onder verschillende gebouwen, verdiepingen en "modellenkotjes", vloog ik naar boven en beneden met steeds een paar hakken in de hand, een haarborstel en eventueel een lipglossje. Tijdens "het seizoen" lijkt de wereld stil te staan, of op zijn minst beperkt door te gaan binnen de muren van FC. Versace, Liu Jo, Guess, Sonia Rykiel, Moschino, Michael Kors, Pinko, Jill Sander, ... De kledingsstijlen lopen er uiteen van sexy tot voor-vrouwen-zonder-man-maar-met-kat, van braaf, stout, lief, hip and happening naar extravagant en haast-niet-draagbaar. Sommige merken bleken voor mijn lijf te groot, sommigen te klein, en sommigen zaten dan weer als gegoten.
Of ik die kleren aan het einde van het seizoen mee naar huis kreeg? Ik moet u teleurstellen, liefste bloglezer(es). Net als alle andere stervelingen moet ik ze met mijn zuurverdiende centjes gaan kopen. Ik krijg echter wel een mooie kans enkele stuks goedkoper op de kop te tikken, tijdens de tweejaarlijkse sale van Fashion Club. Hoewel ik elk stuk zo ongeveer 30 keer per dag over mijn eigen lichaam of dat van een collega zag glijden, heb ik tot zover geen lievelingsselectie kunnen maken. Ik durf zelfs beweren dat ik de collectie van Spring-Summer 2012 al spuugzat ben! (nee, dat is niet helemaal waar. Ik heb nog wel wat plaats in mijn dressing voor dat ene prachtige jurkje van Guess, die zit-als-gegoten broek van 7 For All Mankind, en een over the top bikini van Missoni)
Vijf weken lang deelde ik lief en leed met de meisjes op Fashion Club. Na enkele weken waren onze voeten chronisch vermoeid, en even later was ons hele lijf dat. Maar kleren dat we aan-en-uit trokken, een doorwinterde shopaholic zou er jaloers van worden. En dat wereldrecord, dat halen we ooit wel!
