Toni Kalin, een citytrip waard

Na twee weken in Parijs begon mijn haar de vreemde afgebleekte rosblonde kleur te krijgen die ik steeds probeer te vermijden. De kleur kwam in het verleden reeds af en toe opsteken in tijden van examens en andere drukke (zomer)periodes. Op dit moment was het zelfs zo erg dat ik op de website van Angels Model Management de haarkleur "Victorian Blonde" toegewezen kreeg. Niet meteen een prima handelsmerk, leek mij. Op verschillende castings zag ik al potentiële opdrachtgevers hun neus ophalen - of beelde ik het me in ? - zodra ze merkten dat mijn haar gekleurd was. Dus besloot ik samen met mijn bookers dat mijn haar weer back to basics ging.

Opnieuw naar mijn eigen honingbruine kleurtje dus, dat in aflevering 3 van Topmodel - inmiddels drie jaar geleden - werd omgemake-overt naar rood/ros. Deze terug-naar-naturel beslissing hield in dat ik naar de kapper moest, en vlug. Mijn afgewassen rosse haren gingen spontaan recht omhoog staan bij het idee aan een andere (Parijse?!) kapper dan mijn Kappersgod in Antwerpen. Hierboven hoorden ze gelukkig mijn gebeden en er werd gegooid met feestdagen in de vorm van een verlengd weekend (Wapenstilstand). Niet veel later kocht ik een Thalysticket richting België en maakte ik een afspraak bij mijn vaste kapper Toni Kalin. Roommate Molly wilde onmiddelijk mee om de Belgische cultuur op te snuiven.

Drie uur na ons vertrek in Parijs pikte mijn papa ons op aan het station in Hasselt. Aaahh it's great to be home. Mijn lieve mama maakte bij wijze van cultuurshock - van American food naar onze Belgian dishes is blijkbaar toch een groot verschil - enkele Belgische gerechten klaar. FEED THE MODELS zou ik zo zeggen! Het oerbelgische witloof met kaassaus, de stoemp en de vidée bleken een succes, mijn roomie spreekt er nog steeds over. 

De volgende ochtend waag ik mij nog eens op de baan richting Antwerpen. Lang leve feestdagen want er is geen kat op de autosnelweg. Toch wel met knikkende knietjes laat ik mijn haartjes onder handen nemen. Een beetje zilverpapier hier, een beetje verf daar, en even later sta ik buiten met een frisgewassen, gekleurd en gestijld kopje. Het is een verandering, van rood naar bruin, maar ik ben er supertevreden mee.

Tijd voor een kort tripje door Antwerpen/Hasselt. Ik neem Molly mee over de Meir, vertel over de Antwerpse handjes, verras haar met de mooie vintagewinkel op de Nationalestraat (gigabrillen! shortjes uit de jaren '60!) en neem haar mee naar Salad&Co. In Hasselt gaan we voor een authentieke Brusselse wafel bij Florian en drinken we cocktails bij Latino Café en Blue Olive. Helaas is de Sky Bar gesloten, om de ultieme skyline van Hasselt te tonen. New York is er niks tegen!