Hier ga ik dieper in op mijn laatste column in Het Belang van Limburg waarin ik mijn eigen eetgewoontes in het buitenland kort omschrijf, maar ook die van mijn collega's.
Ik krijg vaak dezelfde vraag van vrienden en familie: of ik wel gezond eet, of ik überhaupt zelfs eet. Ik geef grif toe: de weken voor mijn vertrek naar Milaan zat ik een beetje op droog zaad. Dat is nodig om de juiste omtrekjes aan de heupen te hebben. Niet dat ik meteen tot veelvraat ontpop na het meetmomtent op het agentschap, maar er valt dan toch een last van mijn schouders. Ik hoorde bij mijn bureau in België twee tegengestelden: "alle modellen komen aan in Milaan (denk pasta, pizza en uitgaan; aka alcohol)" en "alle modellen verliezen centimeters in Milaan (denk de godganse dag rennen van casting naar casting, het warme klimaat en daardoor veel water drinken)". Ik ben nu vier weken in Italië en ik denk dat ik mij bij de laatste groep kan aansluiten, of alleszins niet bij de eerste.
Mijn koelkast is doorgaans gevulder dan die van de meeste mensen die ik ken. Ik ga twee keer per week naar de markt in Hasselt - iets wat mijn vriendin uit New York hilarisch vindt, zeker omdat ik er met de fiets naartoe ga - en kom steevast thuis met 3 kilo appelsienen (mmmm vers fruitsap), een berg verse groenten en fruit en vaak nog wat Marokkaanse specialiteiten als olijven en dolma's. Dat is in Milaan niet anders, mijn deel van de koelkast puilt uit met gezonde dingetjes. Daarnaast ben ik gek op corn flakes - het is bijna een verslaving (suiker zeker?) - en kaneel.
Mijn roommates gaan nog een ongezond stapje verder met hele pakken koekjes, ijsjes en tweeliterflessen Coke Zero (wat, ondanks dat er geen calorieën in zitten, niet zo goed is voor de gezondheid). Zondigen moet kunnen, het is zelfs aangewezen vind ik. Niets zo heerlijk als thuiskomen en neerploffen op bed met mijn favoriete mixje fruit-yoghurt-corn flakes-kaneel en een goed boek. Mijn Superman is geen fan van mijn specialiteit die op elk moment van de dag kan gegeten worden, maar hij houdt van me, dus zegt er niets van. Als ik ooit aan kindjes begin, vrees ik wel voor de hormonen en de bijkomende spannende combinaties die ik ongetwijfeld ga maken. HMMMMM.
Bon, ik wijk af. Naast de grote voorliefde van modellen voor vers en gezond eten, tonen veel meisjes een afkeer voor de standaard met hormonen en antibiotica gevulde dode diertjes op een bord. Dat wil zeggen: veel modellen eten vegetarisch. Gezonder, en gewoon beter voor de maatschappij. We reizen dan wel de wereld af, maar compenseren ons gat in de ozonlaag met het niet eten van vlees. Prima. In Milaan is er gelukkig héél veel vegetarisch voedsel te vinden. Op de plekjes die ik 's avonds bezoek met een vaste groep van zo'n 20 modellen, is meer dan de helft van de menukaart vegetarisch. Met pizza als nationaal gerecht kan dat natuurlijk niet missen, je kan er eindeloos mee variëren.
Na een langgerekt feestmaal volgt nog het dessert. Gelato, koekjes met nutella, het kan niet op. Dit betekent dat deze calorietjes er even later weer af moeten, of je moet er van af blijven - maar dat vind ik geen optie. Dus het is ofwel shaken op de dansvloer tot in de vroege uurtjes met een watertje in de hand, of... Gebruik maken van de gratis fitness die mijn modellenbureau aanbiedt. Dat laatste is een plan voor zaterdag, na een hevig nachtje in de Beach Club. Ik benieuwd voor de verschillen met mijn fitness in Hasselt. Ik loop namelijk liever met een grote boog om toestellen die ik niet ken heen, dan mezelf te bezeren in een poging ervan gebruik te maken. Snel meer daarover...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten