Zo kwam het dus dat ik enkele foto's van slechte fotografische kwaliteit - maar met de mooiste skinny jeans ever - naar Mitch, mijn booker, stuurde. Hij zorgde er vervolgens voor dat de mensen van Levi's mij richting Amsterdam stuurden voor de shoot. Lekker onverwacht, en dicht bij België, dus ik pikte nog een gezellig dagje boyfriend mee. Ik kwam namelijk op zondagochtend al in Nederland aan, en moest enkel op maandag werken. (special thanks to Steven, die twee uur heen en twee uur terug reed!)
Zoals ik al in mijn column - hieronder - vertelde, verwachtte ik een pure lookbookshoot in een studio. Tot mijn grote verbazing reden we naar een gezellig, rommelig boerderijtje net buiten Amsterdam. Het internationaal gezelschap van Levi's (een groep Ieren, twee Nederlandse modellen en nog eentje uit Parijs overgekomen) maakte algauw de plek eigen door her en der kleren rond te strooien en de paardenstallen in te palmen voor de make-up. Ik ben niet zo'n paardenmens - tenzij van ver. Gelukkig stonden ze bijna de hele dag te grazen (zeg je dat zo bij paarden?) op de weide naast de stallen.
De eerste positie die mijn collega en ik aannamen was meteen op en tussen de strobalen. Met mijn allergie voor gras, berken, sommige dieren, sigaretten, verkeer, en uiteraard stro, zat ik de eerste momenten mijn best te doen niet te niezen - de make-up! Gelukkig had ik in mijn beperkte handbagage - EasyJet, you know - een paar anti-allergiepilletjes meegenomen. Die wonder boven wonder bijna onmiddelijk hun werk deden. Verder heb ik nog zitten slingeren op een vervallen bruggetje, een tractor, en enkele hekjes. Het weer zat gelukkig mee - het regende maar af en toe - wat maakte dat de foto's zonder al te veel poespas (gepruts met licht enzo) genomen konden worden. We deden elk ongeveer 7 of 8 outfits, wat op één dag best veel is voor op locatie. Ik bevond mij meer dan eens in een tuinbroek, met een geruit hemd eronder. Ik moet zeggen: zo'n rustig leventje op de boerderij spreekt me wel aan. Over een jaar of 30. Maar dan ook niet té ver van de bewoonde wereld, ik zie mezelf al krankzinnig worden van eenzaamheid.
De foto's zullen uiteindelijk verwerkt worden in een hard cover book. In eerste instantie worden de lookbook - euh - "boeken" verdeeld onder de ver- en aankopers, maar misschien komen ze alsnog in de winkels van Levi's terecht. Dat zou een mooie plus zijn aan een schijnbaar ontspannend dagje shooten.
Ik werd ruim op tijd weer aan de luchthaven afgezet, maar toch slaagde ik erin mijn vlucht bijna te missen - Starbucksje, anyone? Schiphol is dan ook zo'n vreselijke moeilijke luchthaven! Gate M2 bleek onvindbaar. Nergens stond-ie aangeduid, en na drie vergeefse pogingen de luchthaven volledig uit te kammen, zat ik bijna in zak en as. Ik had al twee pascontroles gedaan, drie bagagechecks, en nog steeds bevond ik mij niet aan de juiste gate. Het zal de vermoeidheid zijn, en wederom mijn gebrek aan oriëntatie. Gelukkig had ik in Amsterdam nieuwe sneakers/sportschoenen gekocht. Die zaten aan mijn voeten, en gaven mij de kracht om de volledige lengte van de luchthaven in een rotvaart te doorkruisen, toen ik eenmaal wist waar ik heen moest - dankjewel lieve meneer van de infobalie! Toen ik om kwart over 9 het vliegtuig binnenstormde - de vlucht vertrok 5 minuten later, liepen de tranen en zweetdruppels over mijn gezicht; maar ik had het gehaald! Een rustig muziekje, een mini flesje rode wijn en uitblazen.
Bij thuiskomst waren mijn roommates nog wakker. Ook al was ik doodop - na twee nachten weinig slaap, een dag intense shooting en een ergelijke situatie op de luchthaven - kletsten we nog tot ver na middernacht. Gotta love my roommates!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten