Tik tik tik

Net als ik begin te schrijven, hoor ik het. Tik tik tik tik. Ik word er meteen gek van. Waar komt het geluid vandaan? Tik tik tik tik. Mijn ogen flitsen heen en weer over de kasten in de living. Tik tik tik tik. Er hangt hier toch geen klok? De verwardheid slaat toe. Getik komt mijn hoofd binnen en vormt een aanhoudend ritme dat niet stopt. 

Een onlangs gekregen feloranje polshorloge trekt mijn aandacht. Daar is de schuldige. Ik trek het draaidopje aan de rechterkant van het scherm eruit en haal opgelucht adem. Het tikken is gestopt. 

Om de één of andere reden heb ik een hoge gevoeligheid aan het stille, maar toch zo aanwezige geluid van een klok of horloge. Alsof het me doet herinneren aan de vergankelijkheid van het leven. Klinkt raar, ik weet het. Maar een klok die tikt, verliest zijn batterijen. Een horloge dat elke seconde een geluid produceert, wordt eveneens gestopt. Simpel. 

Rust. Stilte.