Vakantie!

Na twee weken van pure ontspanning is het binnenkort weer werken geblazen. Mijn vakantie begon met een weekendje Milaan-met-de-meisjes. Ik trok met twee vriendinnen terug naar de stad waar ik zo'n zes weken heb gewoond, gewerkt en - ja, oke - gefeest. Het werden drie zonnige, prettige winkel/sightseeingdagen aangevuld met losbandige feestjes - what else. De solden begonnen bovendien, wat mij een aantal koopjes en een probleem met mijn handbagage opleverde - die zat immers al vol toen ik vertrok uit België. Een tip voor andere vrouwen met een klein gat in de hand tijdens de solden in het buitenland: vermijd de aankoop van schoenen, je kan namelijk maar één paar aantrekken. Ik stapte wel het vliegtuig in met 4 t-shirtjes aan, een jurk, een hemd en een leren jasje. Warm: check. Belachelijk: check. Alles in één stuk handbagage: check. 

Vervolgens maakte ik mij klaar voor een ultraroadtrip met mijn Superman. Tijdens mijn verblijf in Milaan besefte ik dat ik nog zo goed als niets van Italië had gezien. Tijd voor een tochtje langs de bekendste en minder bekende Italiaanse steden! Booking.com stuurde mij in drie dagen tijd twintig-of-wat mailtjes en de reis was gepland. Er werd nog wat gewisseld van auto's binnen de familie - hoe veilig en milieu/portemonneevriendelijk kan een auto zijn? - en tassen werden volgepropt.

Doordat ik de voorbije maanden haast elke week met enkel handbagage op het vliegtuig sprong, weet ik precies wat mee te nemen en wat thuis te laten. Omdat we nu met de auto gingen kon dit keer wel mijn waterpistool mee - om vriendje te overvallen met mijn watergevechtkunsten - en sleurde ik wat hoge hakken en één paar sandalen mee. Deze laatsten begaven het volledig doorheen de reis, wat resulteerde in losse stukken gesp en afhangende zooltjes. Dat heb ik nu altijd - tot grote ergernis van mijn Superman, de held, en tevens beste schoenmaker van Hasselt. Ik word altijd tot over mijn oren verliefd op mijn schoenen, sandalen of iets daartussen en weiger ze te laten herstellen tot ze nog in stukken aaneen hangen. Ondanks dat Italië bekend staat om zijn mode en schoenen, vond ik geen nieuw paar. Zo kieskeurig ben ik dan weer wel.

Om drie uur 's nachts vertrokken we richting Pisa. Met de auto, en een zelfgemaakte minipicknick, zoals dat hoort bij een roadtrip. Op de tonen van onze inmiddels letterlijk grijsgedraaide roadtrip CD's - Partyrockers in the house toniiiiiigggghhhttt - vlogen prachtige Zwitserse en Italiaanse landschappen aan ons voorbij. Voor we het wisten - ahum, veertien uur later - stonden we voor de deur van onze eerste Bed&Breakfast. Onderweg naar Italië beslisten we toch maar niet naar Napoli te gaan - onze bedoelde derde bestemming. Ik hoorde vlak voor vertrek wat rare verhalen over de stad en volgens Rough Guides dien je daar wettelijk tien jaar een rijbewijs te hebben om er te mogen rondrijden. Gevaarlijk, quoi?

On the way passeerden we de scheve toren van Pisa, het Colosseum in Rome, een paar mondaine stranden, een handvol prachtige havens en heel wat toeristen. De pizza's waren geweldig, de cappuccino's rijkelijk, en dan zwijg ik nog over mijn nieuwe grote liefde buffelmozzarella. What a shame, die viezige plastic mozzarella in supermarktpakjes! Om het even duidelijk te stellen: we reden van Noord-Italië naar toch wel een stuk zuiderser in Sorrento en in stukjes weer terug. Het was een fantastische trip, ongezien, onevenaarbaar en waarschijnlijk once in a lifetime. En volgende week... Back to modelling!