Dagen als deze. Overleven op een een yoghurtje en een minimale kom
bouillonsoep. Nee, ik ben niet op een streng dieet overgeschakeld, maar ik
heb bezoek. Van de buikgriep.
Wat begon als ik-zal-wel-iets-verkeerd-hebben-gegeten
eindigde in ik-moet-naar-huis-want-ik-trek-het-niet-meer. En net die dag waadde
ik in een honderdtal trouwjurken door de showroom van een bekende
trouwjurkenfabrikant in een al even bekend bedevaartsoord. Ik was gelukkig niet
te voet gekomen en kon na drie klanten door de bosjes en over de autosnelwegen
naar huis tsjeezen. Iedereen kan zich de helse hersenspinsels van iemand met
een rommelende maag in een maagdelijk wit kleed voorstellen…
Trouwjurken. De droom van iedere vrouw. Liefst wit, met
kant, glinsters, pailletten, hoepelrokken, veel te veel stof, en zonder
twijfel: met hoog prinsessengehalte. Dat is toch mijn idee van de perfecte jurk
voor één dag. Een showroom doen waarbij je de pareltjes van de nieuwste trouwcollectie kan
uitproberen spreekt tot de verbeelding. Nog meer dan het passen van jurkjes,
broeken en topjes van alle mogelijke dure merken. Een beetje sparen, en
iedereen kan zich een – ik zeg maar wat – Pinko top aanschaffen, of zich in een
lange Cavalli jurk hijsen. Maar een trouwjurk, dat is een kwestie van geluk.
Trouwen doe je altijd met twee. Iemand moet al op zijn
knieën gaan voor jou, en dat gebeurt niet zomaar. De aanschaf van een jurk voor
de dag van je leven, lijkt mij dan ook – op zijn minst – moeilijk. Ik houd al
jaren de vormen, snitten, versieringen en lengtes van deze specifieke jurken in
de gaten, maar zou nog steeds niet weten wat precies ik zou willen dragen. Na
een dag showroomen is één ding alvast duidelijk: een zware jurk belooft een
zware dag.
Gelukkig kan ik nog eventjes de kat uit de boom kijken, want
ik ben nog allesbehalve verloofd of wachtende op een knietje. Laat mij nog maar
even van mijn onbezonnen jaren genieten. Eerst die vervelende buikgriep nog verdrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten